W poprzednim rozdziale o alternatywnym leczeniu jodem zaprezentowałem pracę dotyczącą prozdrowotnego działania wysiłku fizycznego. Aktywność fizyczna ma udowodnione znaczenie w zapobieganiu a niekiedy i leczeniu co najmniej 28 groźnych chorób. Niestety, efekt wysiłku fizycznego, zwłaszcza dotyczący przyrostu masy mięśniowej i siły mięśni, jest zróżnicowany osobniczo, nie u wszystkich taki sam. Od czego zależy ta osobnicza cecha?
Znacie to pytanie prawda? Na jeden z aspektów tego ważnego problemu odpowiedź przynosi zestawienie dwóch ciekawych programów badawczych.
Sposób pierwszy:
Badanie o kryptonimie PREDiMED objęło 7,5 tys osób żyjących w Hiszpanii, wszystkich z cukrzycą t. 2 lub co najmniej trzema innymi czynnikami ryzyka chorób układu krążenia, dotąd nie chorujących na choroby układu krążenia. Podzielono ich na trzy grupy w zależności od zaleconej diety:
Zbliża się 60 rocznica opisania struktury DNA, przełomowego odkrycia w biologii. Od tego czasu wiele się się wydarzyło, napisano wiele rzeczy bardzo mądrych i trochę (powiedzmy delikatnie) niezbyt, które nie przetrwały próby czasu. O odkryciach mających największe znaczenie z pewnością napiszą inni, ja zajmę się koncepcjami z tej drugiej półki, hasło "primum non nocere" zobowiązuje.
Jedną z najbardziej chybionych (moim zdaniem) koncepcji w biologii i medycynie był pomysł zapobiegania chorobom i ich leczenia przy pomocy "antyoksydantów". Skąd wziął się ten pomysł - szczegółowo opisałem w tym i tym wpisie, mówiąc w skrócie przyczynę wielu chorób upatruje się w "stresie oksydacyjnym" i destrukcyjnym działaniu "wolnych rodników", zatem zapobiegać im należy substancjami antyoksydacyjnymi i "zmiataczami" owych rodników.
Toczą się obecnie dyskusje nad przypadkami śmierci dzieci w wyniku wydawało się banalnych infekcji. Czy to wina strukturalnych wad systemu opieki doraźnej? A może skutek wieloletniego upokarzania pediatrii i pediatrów jako (rzekomo) piątego koła u wozu. A może lekarze i dyspozytorzy są winni - koniec i kropka!
Chciałem zwrócić uwagę na dwa aspekty, o których rzadko się wspomina:
Komentarz niepotrzebny.
Po wpisach ogólnych dotyczących witaminy C i selenu czas zająś się szczegółami. Bohaterem tej wypowiedzi będzie Rutinoscorbin - jeden z najpopularniejszych (o ile nie najpopularniejszy) z leków na... ? No właśnie na co? Jak to na co - pomyśli rozeźlony czytelnik - co to za niedouczony konował wziął się do pouczania innych o lekach. Każdy wie, że Rutinoscorbin zapobiega infekcjom i wzmacnia odporność!!!
Rzeczywiście, w dawno nieaktualizowanych stronach internetowych utrzymała się jeszcze właśnie taka linia reklamy Rutinoscorbinu: Wspomaga on odporność organizmu. Uszczelnia naczynia włosowate. Zapobiega przeziębieniom i łagodzi objawy grypy (przez litość nie podaję linku).
Nic. Dalej nic. Myślałem, że coś, ale gdzie tam - nic. Nic. Nic
Miłośnicy Lema poznali zapewne fragment wspomnień zamrożonego Iona Tichego z Kongresu Futurologicznego. Równie dobrze mogłoby być to jednak sprawozdanie z prób poszukiwania badań, które jakoś uzasadnią masową konsumpcję preparatów wielowitaminowych, jako leków "uodparniających" na infekcje sezonu jesienno-zimowego i jeszcze szerzej "ogólnie wzmacniających". Takich badań bowiem nie ma a ciągła "konsumpcja" preparatów witaminowych na masowa skalę (z jednym wyjątkiem) jest zazwyczaj nieuzasadniona, wywołana bezmyślną reklamą i modnymi bzdurami powszechnymi w "Globalnym Śmietniku" pseudonauki medialno-internetowej.
