W czym leży problem? Pacjent wychodzący z cyfrowej pracowni otrzymuje obrazy uzyskane w czasie badania na krążku CD. Dalszy bieg wydarzeń, próba odczytu owego materiału przez lekarza kierującego na badanie wygląda następująco: Wrrrr --- wrrrr --- wwwwrrrrrrrrrr Wrrrrr - rrrr -bzzziuuum bziiuum - uuuuuuuuuuuu. To dźwięki, które wydaje napęd CD usiłujący odczytać płytkę. Następnie, o ile w ogóle coś zadziała, może ukazać się napis:
Zbliża się 60 rocznica opisania struktury DNA, przełomowego odkrycia w biologii. Od tego czasu wiele się się wydarzyło, napisano wiele rzeczy bardzo mądrych i trochę (powiedzmy delikatnie) niezbyt, które nie przetrwały próby czasu. O odkryciach mających największe znaczenie z pewnością napiszą inni, ja zajmę się koncepcjami z tej drugiej półki, hasło "primum non nocere" zobowiązuje.
Jedną z najbardziej chybionych (moim zdaniem) koncepcji w biologii i medycynie był pomysł zapobiegania chorobom i ich leczenia przy pomocy "antyoksydantów". Skąd wziął się ten pomysł - szczegółowo opisałem w tym i tym wpisie, mówiąc w skrócie przyczynę wielu chorób upatruje się w "stresie oksydacyjnym" i destrukcyjnym działaniu "wolnych rodników", zatem zapobiegać im należy substancjami antyoksydacyjnymi i "zmiataczami" owych rodników.
Zgodnie z aktualnymi wymogami Unii Europejskiej i polskiego prawa - każdy serwis internetowy musi przedstawić informacje, jakie dane o użytkownikach zbiera, co z nimi robi i do czego je wykorzystuje.
W szczególności musi uzyskać zgodę na przechowywanie informacji w urządzeniu użytkownika i korzystanie zeń. W praktyce wygląda to tak, iż informacje przechowuje się przy pomocy plików cookies`, zgodę uzyskuje się poprzez konfigurację przeglądarki.
W prestiżowych i niezwykle sumiennie redagowanych czasopismach medycznych JAMA Internal Medicine oraz BMJ ukazały się właśnie artykuły o skutkach stosowania suplementów diety. Nieoceniony serwis Medscape (o którym jeszcze napiszę) skomentował to artykułem Charlesa Vegi "Trash the Calcium, Save the Patient". Pisze on o stosowaniu preparatów wapnia,;co dzieje się zazwyczaj bez konsultacji z lekarzem i dotyczy uwaga uwaga - ok 50% mieszkańców USA.
Badania amerykańskie, o których pisze JAMA Int. Med. były niezwykle szczegółowe, uwzględniono 388229 osób zażywających preparaty wapnia przez 12 lat.
Wnioski są takie, że preparaty wapnia zwiększają ryzyko zgonu z powodu chorób układu krążenia u mężczyzn o ok 20%. Dla miłośników statystyki: ryzyko względne (relative risk RR) wyniosło 1,20; przedział istotności (95% CI) 1.05-1.36. Dla wrogów statystyki i matematyki - przedział istotności jest "wąski" zatem wyniki badań można uznać za wielce wiarygodne.
Przez polskie media i internet przetoczyła się dyskusja na temat ilości głodnych czy niedożywionych dzieci w Polsce, oraz metodologii ich badania. Chciałbym podkreślić, iż nie będę zabierał głosu na temat socjologicznych wyznaczników głodu, niedożywienia czy biedy, ze względu na brak specjalistycznego przeszkolenia. Własne zdanie i wiara w potęgę własnego rozumu (popartego lekturą internetowego Globalnego Śmietnika) to trochę za mało.
Natomiast w dyskusji prowadzonej przez socjologów brakuje omówienia biologicznych aspektów pojęcia niedożywienia. Co zatem znaczy niedożywienie w biologii człowieka a konkretnie medycynie wieku rozwojowego?
Toczą się obecnie dyskusje nad przypadkami śmierci dzieci w wyniku wydawało się banalnych infekcji. Czy to wina strukturalnych wad systemu opieki doraźnej? A może skutek wieloletniego upokarzania pediatrii i pediatrów jako (rzekomo) piątego koła u wozu. A może lekarze i dyspozytorzy są winni - koniec i kropka!
Chciałem zwrócić uwagę na dwa aspekty, o których rzadko się wspomina:
Komentarz niepotrzebny.
W artykule opisana jest historia prac nad szczepionką przeciw polio, moim zdaniem wymagająca korekty - oto sporządzony przeze mnie skrót kluczowych informacji zawartych w źródłowym artykule:
Problematyka "in vitro" dotyczy mnie i mojej pracy w sposób odległy i pośredni. Ani się tym nie zajmuję, ani nie mam z tego jakichś profitów, wręcz (jak każdy lekarz) odwrotnie. Urodzi się dziecko, więc szczęśliwa matka już nie musi "starać" się zajść w ciążę, biegać do lekarza przy każdym przeziębieniu i "palpitacji serca". Z tego powodu czuję się uprawniony do wygłoszenia kilku uwag dotyczących wywiadu z ks. prof. Franciszkiem Longchamps de Berier, członkiem zespołu ekspertów ds. bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski, który ukazał się w "Uważam Rze".
Byłbym skłamał, gdybym nie przyznał, iż jednym z motywów napisania poprzedniego tekstu była ciekawość jak na niego zareaguje "internet".
Jeżeli ktoś nie ma ochoty czytać: w tekście tym przypomniałem, iż drugorzędowe cechy płciowe, na podstawie których określa się pleć prawną i które zazwyczaj są zgodne z tożsamością płciową - różnicują się pod wpływem hormonów a nie chromosomów. Wpływ chromosomów jest pośredni i odległy, różnicują gonady a te produkują hormony. Drugorzędowe cechy płciowe nie zawsze są zgodne z chromosomami, gdyż różnicowanie cech płciowych nie zawsze następuje typowo, brak bodźca hormonalnego powoduje różnicowanie w kierunku żeńskim.
Ponieważ emocje związane z wiadomym głosowaniem już minęły, warto przypomnieć kilka spraw dotyczących różnicowania cech płciowych. To, że płeć jest uwarunkowana genetycznie należy do powszechnie znanych faktów, jak świadomość, że Słońce krąży po niebie.
Jak jest naprawdę? Mówiąc "płeć" zazwyczaj mamy na myśli coś, co w medycynie wchodzi w skład drugorzędowych cech płciowych - obecność kobiecych czy męskich zewnętrznych narządów płciowych, oraz trzeciorzędowe cechy płciowe: broda, wąsy, łysina, piersi, kształt bioder i pupy. Taki jest też stan prawny - w chwili urodzenia określa się płeć na podstawie drugorzędowych cech płciowych.
